Stan na dan Bulevar kralja Aleksandra

Bulevar kralja Aleksandra se pravo kao strela “pružio” preko četiri velike beogradske opštine, presecajući Stari Grad, Palilulu, Vračar i Zvezdaru i toliko je popularan kod svih stanovnika Beograda, da ga većina njih zove jednostavno “Bulevar”, bez obzira što postoji još dvadesetak bulevara u gradu.

To je odvajkada bila važna saobraćajnica i mislimo da je red da se osvrnemo na njen istorijski značaj. U rimskom periodu to je bila početna stanica 924 kilometra duge ulice Via Militaris, koja je povezivala Singidunum, naselje koje je prethodilo Beogradu i Carigrad (Konstantinopolj), odnosno put koji je povezivao sve važne rimske kastrume – utvrđenja uz obalu Dunava, duž granice Rimskog carstva, od kojih je jedan od najvažniji bio Viminacijum.

Izgrađen u I veku nove ere, put je bio širok šest metara, sa nizovima prodavnica, kovačnica, velikih spremišta i mesta za odmor putnika. Arheološki ostaci rimskog puta i dalje se mogu videti ispod „Depoa“, nekadašnjeg skladišta gradskog preduzeća za javni prevoz, mada je i ovaj objekat odavno postao zgarište.

Tvrđava Singidunum zauzimala je deo današnje Beogradske tvrđave, a civilna zona se širila od ulice Kralja Petra, preko obronaka oko Save i Dunava, do Kosančićevog venca, protežući se dalje u nizu nekropola od Trga Republike, preko Bulevara kralja Aleksandra sve do Malog Mokrog Luga. Ceo Singidunum bio je okružen ogromnim nekropolama, a glavne i najveće prostirale su se duž današnjeg Bulevara, gde su otkriveni brojni grobovi, grobne stele i žrtveni oltari.

U osmanskom periodu turske dominacije, trasa Bulevara bila je čuveni Carigradski put, koji je zvanično nosio to ime sve do 1849. godine. Pored puta su bile stanice gde su konji mogli da se zamene, a koje su takođe služile kao poštanske kancelarije. Na beogradskoj deonici bile su stanice u Malom Mokrom Lugu, Boleču i Grockoj, dok se četvrta nalazila kod Smedereva.

Sredinom XIX veka, u blizini moderne raskrsnice današnjeg Bulevara kralja Aleksandra sa Takovskom ulicom, koja se tada zvala Ratarska, jer se upravo tu završavao grad i polja počinjala, nalazila se Batal džamija, na mestu današnje zgrade Skupštine Srbije. Džamija je srušena nakon turskog granatiranja grada 1862. godine, a knez Mihajlo Obrenović je planirao da na tom mestu podigne Arhiv Srbije. Nažalost, ubijen je 1867. pre nego što su planovi o izgradnji zgrade Arhiva završeni.

Kafana Valjevo se nalazila tamo gde je danas ambasada republike Češke. Na raskrsnici današnjeg Bulevara sa Resavskom ulicom, nalazila se kuća porodice Savić, koja se koristila kao medicinska ustanova, a preko puta nje apoteka Marić. Pored apoteke se pružao krivudavi put koji je vodio do Tašmajdanskog groblja. Groblje nije bilo podeljeno na parcele, već je imalo brojne uske, ukrštene staze, a uz njega je bio niz prodavnica baruta, takozvana Fišeklija, gde se barut prodavao u fišecima, vrećicama u obliku konusa napravljenim od voštanog papira.

Glavna beogradska buvlja pijaca, Bitpazar, nalazila se na Dorćolu. Posle bombaškog napada 1862. godine, buvljaci iz Bitpazara rasuli su se po celom gradu, sve do 1887. godine, kada je uprava grada naredila da se grupišu duž ulice Fišeklija (u današnjem Bulevaru). Zabeleženo je da je trgovcima zabranjeno da prodaju bilo kakve „stare stvari“, osim ako ih ne dezinfikuju u „Institutu koji za to postoji“ i za koji će im biti naplaćen „mali porez“.

Kako se grad širio, groblje na Tašmajdanu, u okolini buduće crkve Svetog Marka, postajalo je neadekvatno. Bilo je premalo da obavlja funkciju glavnog gradskog groblja. S druge strane, nekada predviđeno da bude na periferiji grada, sa širenjem Beograda našlo se praktično u centru, blizu Kraljevskog dvora. Prva zvanična inicijativa za uklanjanje groblja potekla je 1871. od Mihaila Jovanovića, beogradskog mitropolita.

U to vreme je grad bio u finansijskoj krizi i nije mogao da kupi tako veliku parcelu za novo groblje, te je gradonačelnik Beograda Vladan Đorđević poklonio gradu deo svoje zemlje radi uspostavljanja Novog groblja. Iako je beogradsko Novo groblje počelo sa radom avgusta 1886. godine, obnavljanje ostataka sa Tašmajdana odugovlačilo se nekoliko decenija i završeno je tek 1927. godine.

Kako se stanovništvo naseljavalo duž ovog važnog puta, ovo je postepeno postala važna ulica, prvobitno poznata kao Sokače kod zlatnog topa („Aleja kod zlatnog topa“), a kasnije je preimenovana u Markovu ulicu. Godine 1896. ulica je dobila ime Smederevski put, a kasnije te godine ponela je naziv po tada vladajućem srpskom kralju Aleksandru Obrenoviću, poslednjem vladaru iz dinastije Obrenovića.

Kod današnje zgrade Pravnog faskulteta započinjala je trkačka staza, zauzimajući područje uz put do modernog Vukovog spomenika. Iznad njega su bile tramvajske šupe, gde je kasnije izgrađen Depo. Ovo je bio istočni rub grada, sa samo nekoliko zdanja dalje od ove tačke, a početkom XX veka u Bulevaru je uz kovačnice otvorena prva automehaničarska radnja u Beogradu. To je bilo nekoliko godina nakon što je prvi automobil stigao u grad.

Početkom XX veka put je delimično popločan kaldrmom i zasađen je drvored lipe. Trotoari su popločani velikim kamenim pločama, koje su kasnije, kada su trotoari asfaltirani, postavljene na pijaci Kalenić gde se i danas mogu videti. Dvadesetih i tridesetih godina XX veka, nakon što je groblje preseljeno na Novo, a Tašmajdan pretvoren u park, zajedno sa gradnjom crkve Svetog Marka (1940) i zgrade Generalne pošte (1938), Smederevski put je postao pravilna moderna i urbanizovana ulica.

Ostalei značajni objekti i zgrade izgrađeni u to vreme duž ove ulice, bili su biblioteka Beogradskog univerziteta (1926), Studentski dom Kralja Aleksandra I (1927), park Ćirila i Metodija (1928), zgrada Tehničkih fakulteta (1931), Pravni fakultet (1937), spomenik Vuku Karadžiću (1937) i mnogi drugi…

Sa obe strane Bulevara bile su otvorene pekare, prodavnice duvana, knjižare, zanatlijske radnje, radionice, bakalnice, kafane i bifei. Većinom su radnje bile smeštne u malim i neuglednim kućama. Ove trgovine, zanatske radnje i kafane su u velikoj meri pratile i prilagođavale se kupovnoj moći svojih mušterija, najčešće stanovnika ovog kraja skromnog imetka.

Posle II svetskog rata ova ulica nazvana je Bulevar oslobođenja, kasnije Bulevar revolucije, da bi početkom XXI veka ponovo dobila stari naziv, Bulevar kralja Aleksandra.

Tako izgleda prića o ovoj izuzetno važnoj beogradskoj saobraćajnici koja povezuje sve najvažnije delove grada i njegove prepoznatljive simbole. Kao strela koja prolazi srcem Beograda, Bulevar kralja Aleksandra je izvanredna lokacija za smeštaj posetilaca prestonice.

Iznajmiti stan na dan u Bulevaru kralja Aleksandra je odlična ideja, jer zbog guste mreže linija gradskog saobraćaja, odavde se može lako stići u sve delove Beograda. Stan na dan na Bulevaru kralja Aleksandra možete izabrati iz naše velike i kvalitetne ponude. Posebno smo ponosni na odlične stanove i apartmane u Bulevaru kralja Aleksandra, koje nudimo po izuzetno povoljnim uslovima i cenama.

Podrazumeva se da smo sve vreme, svakog dana u godini, na usluzi vama – našim klijentima i da vam stojimo na raspolaganju za sve informacije i rezervacije kao i za svaku drugu pomoć u vezi smeštaja i prijatnijeg boravka u Beogradu.

Da bi brzo stigli do svih delova Beograda sa lokacije Bulevar kralja Aleksandra, možete iskoristiti neku od mnogobrojnih linija gradskog saobraćaja, jer ova popularna saobraćajnica je veoma prometna i po ovom pitanju. Najvažnije linije GSP-a su:

Tramvaji: 2 / Pristanište – Pristanište (krućna linija preko Dorćola, Vukovog spomenika i Slavije); 3 / Karaburma, Omladinski stadion – Slavija – Rakovica, Kneževac; 5 / Kalemegdan, Donji grad – Ustanička; 6 / Tašmajdanski park – Ustanička; 7 / Ustanička – Novi Beograd, Blok 45;                 12 / Omladinski stadion – Tašmajdanski park – Banovo brdo; 14 / Ustanička – Banjica;

Autobusi: 20 / Mirijevo 3 – Veliki mokri lug; 24 / Dorćol, SC Gale Muškatirović – Neimarski park; 25 / Karaburma 2 – Kumodraž 2; 25P / Mirijevo 4 – MZ Kumodraž; 26 / Dorćol, Dunavska – Braće Jerković; 27 / Trg Republike – Mirijevo 3; 32 / Vukov spomenik – Višnjica; 46 / Glavna železnička stanica – Mirijevo; 74 / Mirijevo 3 – Bežanijska kosa, preko Novog Beograda; 79 / Dorćol – Mirijevo 4;

Prigradske autobuske linije: 202N / Trg Republike – Veliko Selo; 301N / Trg Republike – Begaljica; 302 / Ustanička – Begaljica; 303 / Ustanička – Zaklopača; 304 / Ustanička – Ritopek; 304N / Trg Republike – Vinča – Leštane – Boleč – Ritopek; 305 / Ustanička – Boleč;                       306 / Ustanička – Bubanj potok; 307 / Ustanička – Vinča; 308 / Šumice – Veliki mokri lug;        308N / Slavija – Veliki mokri lug; 309 / Zvezdara – Kaluđerica;

Restoran Madera Na mestu gde se danas nalazi restoran Madera najpre je otvorena kafana Smederevo, gde su se okupljali kočijaši i amalini. Potom je, u duhu moderne, na tom mestu podignuta višespratna zgrada, čije je prizemlje 1937. godine zauzela kafana – restoran Madera. Priča kaže da je restoran dobio ime tako što je neko od gostiju doneo odlično vino sa portugalskog ostrva Madeira.

U ovom restoranu okupljali su se gradski boemi, čuveni umetnici i novinari, koje su popularno nazivali “maderašima”, kao i mnogi poznati i nepoznati Beograđani kojima je ovaj restoran obeležio život. Današnji moderan izgled, Madera je dobila u maju 2003. godine, kao i divnu, veliku baštu u hladu ogromnih krošnji tašmajdanskih stabala. Naše je mišljenje da bi Madera mogla još da podigne kvalitet usluge, da bi opravdala višedecenijski renome koji ima, ali ovo je i dalje kultno mesto i omiljeni restoran za poslovne sastanke i porodične proslave Beograđana…

Restoran Na Ćošku na uglu Beogradske i Krunske ulice, u prijatnom ambijentu i sa vrhunskom gastronomskom ponudom mediteranske, azijske i vegetarijanske kuhinje, ovaj restoran duge tradicije sa ljubaznim osobljem, otvoren je sedam dana u nedelji. Pogodan je za mirne poslovne sastanke, ali i za prijatne porodične ručkove ili romantične večere. Jedina zamerka, nema baštu…

Restoran Orašac jedan je od retkih tradicionalnih restorana sa tipičnom srpskom kuhinjom, koji je preživeo do današnjih dana i ostao izuzetno kvalitetan. Nalazi se u Bulevaru Kralja Aleksandra, leti ga krasi bašta u debelom hladu, a zimi izvrsne kolenice sa kiselim kupusom i krompirom uz pucketanje vatre u pravom velikom kaminu. Zaštitni znak Orašca tokom čitave godine su dobre domaće rakije koje se poslužuju u čokanjčićima!

Vino Grad wine bar nalazi se u Požarevačkoj ulici, veoma blizu Vukovog spomenika i Bulevara kralja Aleksandra. Otvoren pre par godina, ovaj lokal je posvećen vinima i onima koji ih poznaju i vole. Odlična selekcija vina iz svih krajeva sveta, kao i veliki broj domaćih sorti, veoma ljubazno i profesionalno osoblje, izuzetna klijentela, topao enterijer i lepa bašta, sve su to veliki plusevi ovog izuzetnog bara, koji je veoma brzo postao veoma popularan.

Dobrodošli su i oni kojima vino nije na prvom mestu, dobar izbor koktela i točeno špansko pivo, kao i ukusni zalogaji pršute, šunke i selekcije sireva, dopunjavaju ozbiljno dobru i široku ponudu vinskog bara. Za sve koji vole pun sto đakonija, pizzerija Fabrika, koja se nalazi odmah preko puta ulice, bukvalno nekoliko metara dalje, može dopuniti ponudu svojim ukusnim specijalitetima. Najtoplija preporuka…

Trattoria Italiana Cuoco  je odličan porodični restoran u blizini Lipovog Lada. Ukusna hrana, lep ambijent i brza usluga su faktori koji su doprineli da lokal stekne popularnost ne samo komšija, već i ostatka grada. Toplo preporučujemo da barem jedno popodne posvetite istraživanju gastronomskih ushita u restoranu Cuoco.